Być nieustannie rosnącą, żywą i oddychającą wspólnotą, która doprowadza ludzi do wiary w Jezusa Chrystusa poprzez głoszenie Ewangelii i życie nią. Pragniemy, by wszyscy stali się uczniami Chrystusa mocą Ducha Świętego, chcemy pomagać im w osiąganiu dojrzałości duchowej, zapewniając formację i służąc sobie nawzajem w miłości.

„Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. Bojaźń ogarniała każdego, gdyż Apostołowie czynili wiele znaków i cudów. Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby. Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca. Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia”.

Dzieje Apostolskie 2:42-47

Chcemy zmieniać nasz świat, ponieważ wierzymy, że Kościół jest nadzieją dla świata. Jako część Kościoła chcemy być światłem, które rozjaśnia ciemności, chcemy wnosić nadzieję tam, gdzie nadzieja umarła. Chcemy doprowadzać ludzi do wiary w Jezusa Chrystusa poprzez głoszenie Ewangelii i życie nią. Pragniemy, by wszyscy stali się uczniami Chrystusa mocą Ducha Świętego, chcemy pomagać im w osiąganiu dojrzałości duchowej, zapewniając formację i służąc sobie nawzajem w miłości. Naszym motto jest: „Bóg używa zwyczajnych ludzi do nadzwyczajnych rzeczy” – dlatego chcemy formować liderów duchowych i angażować ich w posługę wewnątrz wspólnoty i na świecie. Chcemy mieć wpływ na świat oraz wyposażać i uzdalniać zwyczajnych ludzi do nadzwyczajnych rzeczy, by zmieniać otaczającą nas rzeczywistość.

1. Wierzymy, że dla Boga wielkie znaczenie mają osoby niewierzące dlatego chcemy składać świadectwo i ewangelizować tych, którzy potrzebują Boga. Pragniemy głosić Ewangelię wszystkim potrzebującym i składać dobre świadectwo naszej wiary w Jezusa Chrystusa ( por. Mk 16, 15-18)

   Na to szemrali faryzeusze i uczeni ich w Piśmie i mówili do Jego uczniów: «Dlaczego jecie i pijecie z celnikami i grzesznikami?» Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników». – Ewangelia wg św. Łukasza 5:30-32

   „Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych” – Ewangelia wg św. Mateusza 18:14

   „Tak też i ja przyszedłszy do was, bracia, nie przybyłem, aby błyszcząc słowem i mądrością głosić wam świadectwo Boże. Postanowiłem bowiem, będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego. I stanąłem przed wami w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem. A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej”. – 1 List do Koryntian 2:1-5, por. Łk 15, 1-32

2.  Wierzymy, że Słowo Boże ma moc zmieniać nasze myślenie i postawy życiowe. Dlatego istotnym elementem Wspólnoty jest nauczanie i studium Słowa Bożego. Pragniemy poprzez modlitwę, uczestnictwo w sakramentach i zgłębianie Słowa Bożego odkrywać Boże zamiary dla naszego życia.||

   „Wszelkie Pismo od Boga natchnione [jest] i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości – aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu”. – 2 List do Tymoteusza 3:16,17

   „My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa” Dz 6,4, por. Jk 1, 23-25

3. Wierzymy, że żyjąc w autentycznej i bliskiej relacji z Jezusem Chrystusem jesteśmy przemieniani na Jego wzór i podobieństwo mocą Ducha Świętego i pracą nad samym sobą. Pragniemy jako wspólnota katolicka wpatrzeni w naszego Pana i Przyjaciela Jezusa Chrystusa budować swoje życie na relacji z Nim.

   „Słyszeliście przecież o Nim i zostaliście pouczeni w Nim – zgodnie z prawdą, jaka jest w Jezusie, że – co się tyczy poprzedniego sposobu życia – trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych żądz, odnawiać się duchem w waszym myśleniu i przyoblec człowieka nowego, stworzonego według Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości. Dlatego odrzuciwszy kłamstwo: niech każdy z was mówi prawdę do bliźniego, bo jesteście nawzajem dla siebie członkami. Gniewajcie się, a nie grzeszcie: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce!” – List do Efezjan 4:22-26, por. Hbr 12,1 i Flp 1,6

4. Wierzymy, że Wspólnota to miejsce, w którym postawił nas Bóg byśmy służyli sobie nawzajem darami duchowymi otrzymanymi od Boga w autentycznej relacji i jedności. Pragniemy troszczyć się o siebie, szanować się i wzrastać w braterskiej miłości i jedności, służąc sobie nawzajem każdy według swoich możliwości (por. Gal 6, 1-5);

   „Mocą bowiem łaski, jaka została mi dana, mówię każdemu z was: Niech nikt nie ma o sobie wyższego mniemania, niż należy, lecz niech sądzi o sobie trzeźwo – według miary, jaką Bóg każdemu w wierze wyznaczył. Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność – podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami. Mamy zaś według udzielonej nam łaski różne dary.” – Rz 12, 3-6, por. 1 Kor 12 i 14, Rz 12, Ef 4,7-16, Ps 133

5. Wierzymy, że fundamentem rozwoju wszystkich służb Wspólnoty jest miłość i szczere bliskie relacje. Pragniemy, aby nasze rodziny i wzajemne relacje były świadectwem obecności Chrystusa. Chcemy zachęcać siebie nawzajem do życia Ewangelią w naszych małżeństwach i wychowywać nasze dzieci według jej zasad (por. 1 Kor 13)

   „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».” Ewangelia wg św. Jana 13:34-35 “A podobnie jak obfitujecie we wszystko, w wiarę, w mowę, w wiedzę, we wszelką gorliwość, w miłość naszą do was, tak też obyście i w tę łaskę obfitowali.” – 2 List do Koryntian 8:7, por. Flp 2, 1-11

   „Weselcie się z tymi, którzy się weselą, płaczcie z tymi, którzy płaczą. Bądźcie zgodni we wzajemnych uczuciach! Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne! Nie uważajcie sami siebie za mądrych! Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi! Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi!” – List do Rzymian 12:15-18

6. Wierzymy, że rozwój Wspólnoty związany jest z prawidłowym rozumieniem uczniostwa i uważnej odpowiedzialności. Pragniemy aby każdy członek Wspólnoty był częścią formacji realizowanej w małych grupach. por. Łk 6, 12-13, 2 Tm 3, 10-17
7. Pragniemy w oparciu o Ewangelię i nauczanie Kościoła szukać rozwiązań jak żyć we współczesnym świecie – w Kościele, we wspólnocie, w rodzinie, w pracy i sprawach zawodowych, w życiu społecznym i realizacji naszych marzeń.

   „I wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko [czyńcie] w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego.” – List do Kolosan 3:17

8. Wierzymy, że ważną częścią Wspólnoty jest koncepcja służebnego liderstwa i przewodzenia innym, by stawali się dojrzałymi duchowo chrześcijanami. Chcemy wyposażać i szkolić kolejnych liderów, którzy będą kompetentni i pełni poświęcenia, by przewodzić innym dla budowania Królestwa Bożego (por. Dz 6, 2-5 , Nehemiasz 1 i 2 , Rz 12, 3-8).

   „Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na nich rąk, wyprawili ich” Dzieje Apostolskie 13:3

9. Pragniemy gromadzić się w niedzielę, aby „dzień święty święcić”, na wspólnej Eucharystii i modlitwie uwielbienia.

   „Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. Bojaźń ogarniała każdego, gdyż Apostołowie czynili wiele znaków i cudów. Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby. Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca. Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia” – Dzieje Apostolskie 2:42-47

10. Pragniemy być ludźmi codziennej modlitwy, wiary, nadziei i miłości. (por. Hbr 11). Chcemy usługiwać chorym modlitwą uzdrowienia, głosząc

    „Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie – wytrwali!” – Rzymian 12:12

    „Lecz Bóg wysłuchał: dosłyszał głos mojej modlitwy.“ – Psalm 66:19

    „Wyznawajcie zatem sobie nawzajem grzechy, módlcie się jeden za drugiego, byście odzyskali zdrowie. Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego. Eliasz był człowiekiem podobnym do nas i modlił się usilnie, by deszcz nie padał, i nie padał deszcz na ziemię przez trzy lata i sześć miesięcy. I znów błagał, i niebiosa spuściły deszcz, a ziemia wydała swój plon” – List św. Jakuba 5:16-18

    „Stańcie więc [do walki] przepasawszy biodra wasze prawdą i oblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość, a obuwszy nogi w gotowość [głoszenia] dobrej nowiny o pokoju. W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego. Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże – wśród wszelakiej modlitwy i błagania. Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu! Nad tym właśnie czuwajcie z całą usilnością i proście za wszystkich świętych” – List do Efezjan 6:14-18, por. Fp 1:3-4 , Mt 17,20